دادِ دل (جوادبدیع‌زاده)

 

 

باز  می رسد نوبت خرمی ساقیا می ایی بیار

باز روی شاخ گل از درون جان نغمه می کند هَزار

جوشد اگر که می در دل خم زتب بر لب جو دیگر غنچه سرخ گل رویدی چرا

مست نعره می زند زشور جام می

چیست نغمه و نوای دلکش هزار

گشته چمن پر از بوی گل و شور بلبلان مست

دوره جوانی و نوبت عاشقی و هنگام شادی و موسم بهار است

نعره می زند بلبل از شعف غنچه می کند به روی بلبل چو خنده زان لبان شیرین باده رنگ

دلبر بی مهر و وفا از چه کنی جور و جفا

از چه کنی جور و جفا دلبر بی مهر و وفا

این دو روز زندگی غنیمت شمار و کم ستمگری کن به عاشقان

ساقی بیا بیا تر کن لبم زمی مطرب بیا بیا یک دم بدم به نی

تا به نای و نی بر آرم از روز غم دمار

روزی ببین بی ما طرف گلشن را

 

جوادبدیع زاده : بیات اصفهان؛ داد دل (ارکستر آلمانی 1316 )